Naober­schap geldt ook voor Dieren

Op een niet bijzonder regenachtige zondagmiddag gingen wij op pad naar enige glyfosaatvelden, die een van ons eerder die week gescout had. We hoopten dat de velden nog niet omgeploegd waren, want we wilden er graag foto’s van maken om te laten zien hoe lelijk en doods zulks is.

Nadat we bij een aantal velden foto’s hadden gemaakt waren we op weg naar ons laatste doel: Een veld bij het Amersdiep. Een veld dus in een natuurlijke omgeving vol met insecten die allemaal het loodje leggen als ze in aanraking komen met het zinloze gif op zo’n veld.

We reden over een klein weggetje toen ik tot stoppen gemaand werd met door mijn bijrijder. Ze had een paard zien staan met een probleem. Er stonden ook al twee wandelaars bij en dat trok haar aandacht aanvankelijk, waardoor ze ook het paard zag.

Gehuld in Partij voor de Dieren jasjes liepen wij naar de wandelaars en het paard om te zien of we het edele dier konden helpen.

De wandelaars gingen gek genoeg niet lachen toen wij als een soort PvdD burgerwacht eraan kwamen.

Het jasje van het paard bleek half van het lichaam af gegaan te zijn waardoor die er steeds opstapte. Er zaten ook lussen aan het dekje waar die in zou kunnen stappen met het risico te vallen daardoor. Niet zo mooi dus.

De wandelaars wilden het paard wel helpen maar verklaarden het een Erg Groot Paard te vinden.

Nou, het was ook best een imposant dier. Een van ons had ervaringen met paarden en zei er wel naar toe te willen, maar dat een probleem was dat het dier geen halster om had. (Gelukkig maar, want dat is niet fijn, altijd een halster aan.) De andere 2 vonden het echter ook een Erg Groot Paard. En het hek stond duidelijk ook onder stroom.

Een van de wandelaars wist dat er verderop mensen met paarden woonden. Wellicht een goed idee om daar om hulp te gaan vragen.

Zo gezegd zo gedaan. Wij reden een dorpje in en middenin dat dorpje een huisje met paardjes ernaast.

Toen wij “wachtend voor de hond” voor het hek stonden kwam er iemand naar buiten.

Nadat wij de situatie uitgelegd hadden ging deze persoon graag even kijken samen met diens partner.

Tevreden reden wij verder.

Nadat wij in de regen nog wat foto’s gemaakt hadden van een platgespoten veldje bij het Amersdiep gingen wij nog even kijken bij het paard. Deze huppelde weer vrolijk rond, verlost van het vermaledijde dekje.

Eind goed, al goed. (Nou ja, wij hebben nog wat wensen…)